ทุกค่ำคืนเหน็บหนาวหัวใจ
ฉันยังยืนและมองหาใคร คนๆ นั้น อยู่ที่ไหน
แสงโคมไฟกระพริบเบาๆ
สะท้อนตัวเรา ให้เห็นเพียงเงา
แห่งความเหงา ที่อ้างว้าง
ฉันอ้อนวอนโชคชะตา ให้ช่วยนำพาให้พบใครสักคน
เปลี่ยนช่วงเวลาที่วกวน เปลี่ยนโลกเดิมๆ ของฉันที
เมื่อไรที่ฉันจะได้เจอ อยู่อย่างนี้มันทรมาน
อยากขอแค่ใครสักคน ให้ทะเลาะกัน เถียงกันบ้าง
อย่างน้อยก็คงจะดีกว่า
ชีวิตมันคงไม่ไร้ค่า ไม่ต้องเหงา
วันนี้ฉันเองยังไม่เข้าใจ ว่าเพราะอะไร
เหตุใดฉันจึงต้องทนเหงา อยู่อย่างนี้
ฉันอ้อนวอนโชคชะตา ให้ช่วยนำพาให้พบใครสักคน
เปลี่ยนช่วงเวลาที่วกวน เปลี่ยนโลกเดิมๆ ของฉันที
เมื่อไรที่ฉันจะได้เจอ อยู่อย่างนี้มันทรมาน
อยากขอแค่ใครสักคน ให้ทะเลาะกัน เถียงกันบ้าง
อย่างน้อยก็คงจะดีกว่า ชีวิตมันคงไม่ไร้ค่า ไม่ต้องเหงา
เมื่อไรที่ฉันจะได้เจอ อยู่อย่างนี้มันทรมาน
อยากขอแค่ใครสักคน ให้ทะเลาะกัน เถียงกันบ้าง
อย่างน้อยก็คงจะดีกว่า
ชีวิตมันคงไม่ไร้ค่า ไม่ต้องเหงา